Dr inż. Jarosław Mucha

Kategoria: Pracownicy

Utworzono: czwartek, 16, maj 2013 17:09

Poprawiono: środa, 21, wrzesień 2022 07:28

Osoba odpowiedzialna za wpis: Jarosław Mucha

Dr inż. Jarosław Mucha

Stanowisko: Adiunkt dydaktyczny

Pokój: 41a

Telefon: 42 631 39 47

E-Mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

 

Wykształcenie:

• Politechnika Łódzka, Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, Kierunek Inżynieria Środowiska, rok ukończenia 1998, uzyskany tytuł zawodowy: inżynier, tytuł pracy inżynierskiej: „Gospodarka osadami ściekowymi w oczyszczalniach ścieków ze szczególnym uwzględnieniem dalszego ich wykorzystania”.

• Politechnika Łódzka, Wydział Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, Kierunek Inżynieria Środowiska, rok ukończenia 2000, uzyskany tytuł zawodowy: magister inżynier, tytuł pracy magisterskiej: „Obróbka osadów ściekowych w oczyszczalniach ścieków z uwzględnieniem mokrego utleniania jako metody utylizacji”.

• Politechnika Łódzka, Wydział Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, uzyskany stopień naukowy doktora, rok uzyskania 2004, tytuł pracy doktorskiej: „Utylizacja nadmiernego osadu ściekowego metodą mokrego utleniania”.

 

ORCiD: https://orcid.org/0000-0002-6573-0632

 

Cytowania, indeks Hirscha:

• Google Scholar: 69, h-index: 4

• Scopus: 33, h-index: 2

 

Wybrane publikacje:

Mucha, J., Zarzycki, R., Imbierowicz, M., Zastosowanie Katalizatorów Miedziowych i Manganowych do Mokrego Utleniania Nadmiernych Osadów Ściekowych, Cieplne Maszyny Przepływowe, 2001, 120, 139-150

Nadmierny osad ściekowy powstający w oczyszczalniach jest medium bardzo uciążliwym i niebezpiecznym z punktu widzenia sanitarnego. Wejście Polski w najbliższych latach do struktur UE powoduje, iż niezbędne staje się poszukiwanie alternatywnych w stosunku do składowania metod utylizacji tychże osadów. W pewnym stopniu problem ten może rozwiązać metoda mokrego utleniania, która dokonuje konwersji niebezpiecznego niestabilnego biologicznie i chemicznie osadu w produkt w pełni ustabilizowany i pozbawiony negatywnego wpływu na środowisko.

 

Mucha, J., Zarzycki, R., Imbierowicz, M., Porównanie skuteczności mokrego utleniania nadmiernych osadów ściekowych z oczyszczalni regionu łódzkiego, Inżynieria i Ochrona Środowiska, 2002, 5/3-4, 245-251

Osady ściekowe powstające podczas oczyszczania ścieków w oczyszczalniach biologicznych są bardzo uciążliwe i niebezpieczne. W przeciągu kilku lat Polska wejdzie w skład Unii Europejskiej, dlatego poszukiwanie alternatywnych metod postępowania z osadami ściekowymi innymi niż składowanie jest nieodzowne. Problem ten może zostać rozwiązany dzięki mokremu utlenianiu, które dokonuje konwersji niebezpiecznego i biologicznie niestabilnego medium w ustabilizowany osad, pozbawiony negatywnego wpływu na środowisko. Opisana została seria eksperymentów prowadzonych nad mokrym utlenianiem nadmiernego osadu ściekowego z trzech różnych oczyszczalni regionu łódzkiego. Eksperymenty przeprowadzone zostały bez dodatku substancji wspomagających a także z dodatkiem nadtlenku wodoru. Na podstawie przeprowadzonych badań okazało się, że skuteczność procesu mokrego utleniania nie zależy od pochodzenia osadu. Dlatego też proces mokrego utleniania może być łatwo zastosowany dla osadów czynnych różnego pochodzenia.

 

Mucha, J., Urbaniak, M., Kinetyka procesu mokrego utleniania nadmiernego osadu ściekowego po wstępnej termohydrolizie, Inżynieria i Ochrona Środowiska, 2005, 8/1, 55-72

Proces mokrego utleniania nadmiernego osadu ściekowego należy do technik zaawansowanego utleniania w warunkach temperatury 150 – 350^oC, pod ciśnieniem tlenu 1.5 – 16.0 MPa i odbywa się najczęściej z jednoczesnym procesem termohydrolizy. Podczas tego procesu następuje konwersja związków organicznych zawartych w masie reaktywnej w nisko cząsteczkowe związki organiczne, wodę i CO2. W literaturze przedmiotu najczęściej nie rozdziela się obu procesów. Autorzy zaproponowali inny sposób analizy tego złożonego procesu poprzez oddzielenie termohydrolizy prowadzącej do rozdzielenia zawiesiny osadu ściekowego na hydrolizat – produkt stały i hydrolizat – produkt ciekły od zasadniczego procesu mokrego utleniania obu produktów. Wykonano badania kinetyki mokrego utleniania w różnych temperaturach obu produktów na podstawie pomiaru TOC (całkowitego węgla organicznego) w czasie procesu z zastosowaniem wysokociśnieniowego reaktora typu PARR  Jednocześnie zaproponowano równanie kinetyczne opisujące proces mokrego utleniania hydrolizatu ciekłego i stałego. Rozkład produktu ciekłego prowadzi do powstania nierozkładalnego produktu końcowego oraz gazowego, rozkład produktu stałego poprzez pośredni produkt ciekły również prowadzi do powstania produktu końcowego oraz gazowego. Otrzymane rozwiązanie równań kinetycznych opisujące zależność względnego stężenia węgla organicznego od czasu dobrze opisują wyniki doświadczalne. Na podstawie dopasowania krzywych teoretycznych do wyników eksperymentów (przy pomocy programu OriginLab Origin) wyznaczono parametry kinetyczne procesu: stałe szybkości kolejnych reakcji i energie aktywacji procesów zakładając rzędy reakcji procesów n = 1 i m = 0 względem stężenia tlenu (który występuje w procesie w ilości nadmiarowej). W przypadku produktu ciekłego, stałe szybkości reakcji prowadzącej do produktów końcowych są wyższe niż do produktów gazowych.

 

Mucha, J., Utylizacja nadmiernego osadu ściekowego metodą mokrego utleniania, Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej Inżynieria Chemiczna i Procesowa, 2006, 30, 79-106 

Proces mokrego utleniania należy do technik zaawansowanego utleniania w warunkach temperatury 150 – 350oC, pod ciśnieniem tlenu 1.5 – 16.0 MPa i odbywa się najczęściej z jednoczesnym procesem termohydrolizy. Podczas tego procesu następuje konwersja związków organicznych zawartych w masie reaktywnej w nisko cząsteczkowe związki organiczne, wodę i CO2. W literaturze przedmiotu najczęściej nie rozdziela się obu procesów. W pracy zaproponowano nowy sposób analizy złożonego procesu mokrego utleniania nadmiernego osadu ściekowego poprzez oddzielenie termohydrolizy prowadzącej do rozdzielenia zawiesiny osadu ściekowego na hydrolizat – produkt stały i hydrolizat – produkt ciekły od zasadniczego procesu mokrego utleniania obu produktów. Wykonano badania kinetyki mokrego utleniania w różnych temperaturach obu produktów na podstawie pomiaru TOC (całkowitego węgla organicznego) w czasie procesu z zastosowaniem wysokociśnieniowego reaktora typu PARR  Jednocześnie zaproponowano równanie kinetyczne opisujące proces mokrego utleniania hydrolizatu ciekłego i stałego. Rozkład produktu ciekłego prowadzi do powstania nierozkładalnego produktu końcowego oraz gazowego, rozkład produktu stałego poprzez pośredni produkt ciekły również prowadzi do powstania produktu końcowego oraz gazowego. Otrzymane rozwiązanie równań kinetycznych opisujące zależność względnego stężenia węgla organicznego od czasu dobrze opisują wyniki doświadczalne. Na podstawie dopasowania krzywych teoretycznych do wyników eksperymentów (przy pomocy programu OriginLab Origin) wyznaczono parametry kinetyczne procesu: stałe szybkości kolejnych reakcji i energie aktywacji procesów zakładając rzędy reakcji procesów n = 1 i m = 0 względem stężenia tlenu (który występuje w procesie w ilości nadmiarowej).

 

Mucha, J., Zastosowanie technologii mokrego utleniania do unieszkodliwiania osadu nadmiernego w miejskich oczyszczalniach ścieków, BMP Ochrona Środowiska, 2007, 3, cz. 1, 36-41, 2007, 4, cz. 2, 37-39

Nadmierny osad ściekowy powstający w oczyszczalniach jest medium bardzo uciążliwym i niebezpiecznym dla środowiska. Wejście Polski do struktur UE powoduje, iż niezbędne staje się poszukiwanie alternatywnych w stosunku do składowania metod utylizacji tychże osadów. Problem ten można rozwiązać stosując metodę mokrego utleniania dzięki której niebezpieczne i biologicznie niestabilne medium można uczynić stabilnym osadem nie oddziaływującym negatywnie na środowisko. Proces mokrego utleniania nadmiernego osadu ściekowego należy do technik zaawansowanego utleniania w warunkach temperatury 150 – 350oC, pod ciśnieniem tlenu 1.5 – 16.0 MPa i odbywa się najczęściej z jednoczesnym procesem termohydrolizy. Podczas mokrego utleniania następuje konwersja związków organicznych zawartych w masie reaktywnej w nisko cząsteczkowe związki organiczne, wodę i CO2. W prezentowanej pracy wykonano badania kinetyki mokrego utleniania w różnych temperaturach z udziałem katalizatora miedziowego oraz bez jego obecności. Porównano również skuteczność procesu dla osadów pochodzących z różnych oczyszczalni. Do utleniania osadów w warunkach laboratoryjnych zastosowano reaktor wysokociśnieniowy typu PARR, w którym dokonywano pomiarów stężenia TOC (całkowitego węgla organicznego) w czasie. Z analizy wykonanych badań wynika, że skuteczność metody mokrego utleniania zależy w dużej mierze od temperatury procesu oraz od obecności substancji wspomagającej utlenianie np. katalizatora miedziowego, nie zależy natomiast od pochodzenia osadu.

Mucha, J., Zarzycki, R., Analysis of wet oxidation process after initial thermohydrolysis of excess sewage sludge, Water Research, 2008, 42, 12, 3025-3032

The authors propose a new technique to analyse a complex process of wet oxidation of excess sewage sludge by separating thermohydrolysis that results in the separation of sewage sludge into hydrolysates: solid and liquid products, from the basic process of oxidation of the two products. Wet oxidation kinetics was studied at different temperatures of both products based on the measurement of total organic carbon during the process with the use of a PARR high-pressure reactor. Decomposition of the liquid product leads to the formation of non-degradable and gaseous final products, while degradation of the solid product—via an intermediate liquid product—also leads to the formation of final and gaseous products. Solution of the kinetic equations that describe the dependence of relative organic carbon concentration on time is well illustrated by experimental results. On the basis of fitting theoretical curves to the experimental results, the kinetic parameters of the process were determined.

 

Mucha, J., Jodłowski, A., Możliwości ponownego wykorzystania wody szarej – głównie do ogrodów i toalet, Polski Instalator, 7-8/2009, 78-82

Stosowanie wody zdatnej do picia do spłukiwania toalety wydaje się być nieuzasadnionym marnotrawstwem. Szara woda powstająca podczas kąpieli czy też prania po podstawowym podczyszczeniu z powodzeniem może służyć temu celowi. Ścieki będące konsekwencją wykonywania czynności domowych, takich jak mycie i pranie, określane mianem szarej wody, stanowią ok. 50%, a nawet niekiedy 80% ogólnej ilości ścieków powstających w gospodarstwach domowych i obiektach użyteczności publicznej. Obserwowane w ostatnich latach problemy związane z malejącymi zasobami wody możliwej do ujmowania i wykorzystania przez miejskie i wiejskie systemy wodociągowe spowodowały wzrost zainteresowania powtórnym wykorzystaniem szarej wody. Nie jest to jednak zagadnienie proste z technicznego punktu widzenia. Szara woda z uwagi na swe właściwości wymaga oczyszczania przed jej powtórnym użyciem. Istnieje szereg ograniczeń natury higienicznej i środowiskowej. Do oczyszczania szarej wody można zastosować wiele procesów z grupy filtracyjnych i dezynfekcyjnych. Mogą być również wykorzystywane systemy biologicznego oczyszczania. Problem doboru odpowiednich technologii oczyszczania szarej wody nie został dotychczas całkowicie rozwiązany.

 

Mucha, J., Jodłowski, A., Ocena możliwości wykorzystania wody szarej, Gaz, Woda i Technika Sanitarna, 7-8/2010, 24-27

Obserwowane w ostatnich latach problemy związane z malejącymi zasobami wody możliwej do ujmowania i wykorzystania przez miejskie i wiejskie systemy wodociągowe spowodowały wzrost zainteresowania powtórnym wykorzystaniem szarej wody. Nie jest to jednak zagadnienie proste z technicznego punktu widzenia. Szara woda z uwagi na swe właściwości wy-maga oczyszczania przed jej powtórnym użyciem. Istnieje szereg ograniczeń natury higienicznej i środowiskowej. Do oczyszczania szarej wody można zastosować wiele procesów z grupy filtracyjnych i dezynfekcyjnych. Mogą być również wykorzystywane systemy biologicznego oczyszczania. Problem doboru odpowiednich technologii oczyszczania szarej wody nie został dotychczas całkowicie rozwiązany.  W typowym gospodarstwie rodzinnym istnieje możliwość zmniejszenia zapotrzebowania na wodę do picia o 30 – 50% (a tym samym zmniejszenia ilości odprowadzanych ścieków) jeśli cała woda szara powstająca w gospodarstwie domowym zostanie ponownie użyta. Systemy recyklingu wody szarej zyskują coraz większą popularność w takich krajach jak Kanada, USA, Australia, Japonia, krajach bliskiego wschodu takich jak Izrael, czy Oman, a także w Unii Europejskiej. Stosowanie systemów wykorzystania szarej wody jest bez wątpienia korzystne, zwłaszcza w kontekście zmniejszenia zapotrzebowania na wodę wodociągową i ograniczenie obciążenia systemów odprowadzania i oczyszczania ścieków.

 

Mucha, J., Ocena skuteczności filtracji ścieków szarych z zastosowaniem różnych wkładów filtracyjnych, Gaz, Woda i Technika Sanitarna, 1/2014, 19-23

Tematem opracowania jest recykling wody szarej za pomocą procesu filtracji. Analizę właściwości fizyko-chemicznych wody szarej prowadzono na stanowisku badawczym z zastosowaniem odpowiednich filtrów o różnym mikronażu (siatkowy, sznurkowy, polipropylenowy) oraz na szeregowo połączonych filtrach siatkowym i polipropylenowym. Wyznaczono następujące parametry jakościowe ścieków: pH, zawiesina ogólna, mętność, ChZT, BZT5 oraz OWO. Stwierdzono zależność stopnia oczyszczenia, współczynnika oczyszczenia i mętności od wartości prędkości filtracji (0,28- 2,75 m/h). W przypadku filtra siatkowo – polipropylenowego największą skuteczność oczyszczania oraz zmianę zawiesiny ogólnej i mętności nawet do 90% otrzymano dla niskich prędkości filtracji rzędu 0,28 m/h. Dla tej prędkości filtracji określono zależności wartości stężenia zawiesiny ogólnej, mętności oraz stosunek ChZT / BZT5 od czasu filtracji. Mimo, że po procesie filtracji wartość stosunku ChZT / BZT5 spadła do połowy, dość wysokie jego wartości oznaczają, że zastosowana filtracja nie prowadziła do oczyszczania biologicznego. Ze względu na dość wysokie wyjściowe wartości parametrów ścieków surowych przeprowadzone oczyszczanie za pomocą filtracji nie doprowadziło do uzyskania wyników zgodnych z normami.

 

Mucha, J., Characteristics of grey water filtration on polypropylene filters, Ecological Chemistry and Engineering A, 2015, 22(1), 39-50

In the paper the main characteristics of filtration process of grey water (obtained from the laundry) on polypropylene filter of various size of pores (5 µm and 20 µm) has been presented. In was found well applicability of Ruth’s equation for filtration process of grey water in constant pressure. It means that in presented studies process is due to the first stage of formation of so called wet filtration cake. Parameters of Ruth’s equation were determined. On their flow resistance involved in the filtration process: resistant of the filter medium  (filter FCPS 5) and  (filter FCPS 20) and the average specific cake resistance α0for FCPS 5 and α0 for FCPS 20 were calculated. Because both filters are made from polypropylene their resistances Rf have similar values. However α0of both filters differs by an order of magnitude. Filtration times are equal to 42.3 min and 22.1 min respectively. Efficiency of both filters versus time of filtration were presented on the figures. It was proved higher life time of the FCPS 20 filter.

 

Mucha, J., Zastosowanie równania Ruth'a do opisu procesu filtracji wody szarej, Gaz, Woda i Technika Sanitarna, 5/2015, 29-33

W pracy przedstawiono podstawową charakterystykę procesu filtracji wody szarej (otrzymanej z prania) na polipropylenowych wkładach filtracyjnych o różnym mikronażu (5 μm, 20 μm). Stwierdzono stosowalność równanie Ruth’a do procesu filtracji wody szarej, co świadczy o tym, że w podjętych badaniach przebieg procesu dotyczył pierwszej fazy – tzw. formowania mokrego placka filtracyjnego. Wyznaczono parametry równania Ruth’a oraz na ich podstawie obliczono wartości oporów przegród filtracyjnych oraz objętościowych oporów właściwych osadu. Filtr o mniejszym mikronażu (FCPS 5) wykazywał nieco większy opór przegrody filtracyjnej niż filtra o mikronażu wyższym FCPS 20. Niewielkie różnice w wartościach oporów wynikają z charakterystyki obydwu filtrów. Obydwa zbudowane są ze spienionego polipropylenu. Natomiast wartości obliczonych objętościowych oporów właściwych osadu różniły się o rząd wielkości α0 dla filtra FCPS 5 i α0 dla FCPS 20. Czasy filtracji wynosiły odpowiednio 42,3 min oraz 22,1 min. Oceniono również wydajność filtracji na obydwu wkładach filtracyjnych i przedstawiono je na wykresach w funkcji czasu, z których wynika dłuższa żywotność filtra FCPS 20.

 

Mucha, M., Tylman, M., Mucha, J., Crystallization kinetics of polycaprolactone in nanocomposites, Polimery, 11-12/2015, 686-692

The paper presents research results on the crystallization kinetics of polycaprolactone (PCL) with micro- and nano-additives such as talc (nucleation agent) and nanosilver (antibacterial agent). The process of isothermal crystallization was studied in a narrow temperature range 38.5—41.5 °C using Differential Scanning Calorimetry (DSC) and Thermooptical Analysis (TOA) methods. The kinetics of the process are described using the Avrami model. The parameters n and log K of the equation were calculated. Changes in the half time of crystallization, degree of crystallinity and melting temperature of the polymer under the influence of the fillers and the conditions of crystallization were analyzed.

 

Mucha, M., Mucha, J., Struktura i właściwości materiałów hybrydowych gips – polimer – woda. Materiały Budowlane 590 (10), 2021, 35-37. DOI: 10.15199/33.2021.10.05

Badania prezentowane w artykule miały na celu określenie wpływu polimerów rozpuszczalnych w wodzie na właściwości gipsu. Zestalanie gipsu obejmuje uwodnienie i krystalizację oraz utworzenie filmu polimerowego w porach materiału. Te procesy są badane różnymi metodami, takimi jak pomiary zestalania, właściwości mechaniczne, mikroskopia elektronowa, różnicowa kalorymetria skaningowa i inne. Dodatki polimerowe działają przede wszystkim jako opóźniacze procesu zestalania gipsu, powodując zmianę właściwości mechanicznych w wyniku modyfikacji jego struktury morfologicznej. Mechanizm wzrostu kryształów gipsu podczas uwodnienia półwodnego siarczanu wapnia jest procesem kontrolowanym przez nukleację (równania Avramiego).

 

Mucha, M., Mucha, J., Heterogeneous polymers degradation – microplastic. Polimery, 67(7-8), 2022, 293-297. https://doi.org/10.14314/polimery.2022.7.1

The process of semicrystalline polymers thermo-oxidative degradation was analyzed on the example of isotactic polypropylene (iPP). Oxygen degradation takes place mainly in the amorphous phase into which oxygen diffuses. This leads to oxidation (formation of hydroperoxides) and next the chains scission. The polymer becomes brittle and breaks down into small pieces (e.g. microplastics). The crystalline phase is more difficult to access for oxygen that initiates the thermo-oxidation process. An increase in the crystallinity degree and a decrease in the viscosity of the solutions diluted in p-xylene as a function of the degradation time were observed. The number of iPP chain scission (change in molecular weight) as a function of degradation time was also calculated. These values depend on the polymer initial crystallinity degree and its supermolecular structure.

 

Konferencje:

Mucha, J., Wykorzystanie i unieszkodliwianie osadów ściekowych, IX Seminarium Studenckie – Problemy Ochrony Środowiska, Wydział Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, Łódź, 1999

Mucha, J., Zarzycki, R., Imbierowicz, M., Zastosowanie Katalizatorów Miedziowych i Manganowych do Mokrego Utleniania Nadmiernych Osadów Ściekowych, REGOS, Arturówek, 2001

Mucha, J., Zastosowanie metody mokrego utleniania do unieszkodliwiania nadmiernych osadów ściekowych, V Ogólnopolska Konferencja Naukowo - Szkoleniowa Nowe Urządzenia, Materiały i Technologie w wodociągach i kanalizacji, Kielce, 2007

Mucha, J., Unieszkodliwianie osadu nadmiernego w oczyszczalniach ścieków ze szczególnym uwzględnieniem mokrego utleniania, X Sympozjum Naukowo-Techniczne WOD-KAN-EKO, Bełchatów, 2007

Mucha, J., Unieszkodliwianie nadmiernych osadów ściekowych za pomocą metody mokrego utleniania, VI Zjazd Kanalizatorów Polskich POLKAN, Łódź, 2007

Mucha, J., Jodłowski, A., Ocena możliwości wykorzystania wody szarej, III Konferencja Naukowo – Techniczna nt. Instalacje wodociągowe i kanalizacyjne - projektowanie, wykonawstwo, eksploatacja, Dębe, 21 – 22.05.2009

Mucha, J., Recykling wody szarej w gospodarstwie domowym, X Festiwal Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi, 19 – 26.04.2010

Mucha, J., Charakterystyka filtracji wody szarej na filtrach polipropylenowych,  Innowacyjne Środki i Efektywne Metody Poprawy Bezpieczeństwa i Trwałości Obiektów Budowlanych i Infrastruktury Transportowej w Strategii Zrównoważonego Rozwoju, Łódź, 2013, s. 116-117

Mucha, M., Mróz, P., Mucha, J., Polymers in hybrid systems with gypsum, Fourth International Symposium Frontiers in Polymer Science, Riva del Garda, Włochy, 20-22 Maj 2015

 

Granty:

Grant KBN nr 1037/T09/2002/22, Mucha, J., Zarzycki, R., Tytuł grantu: Utylizacja nadmiernego osadu ściekowego metodą mokrego utleniania, promotorski, lata 2002 - 2004

Grant KBN nr 3T09C 028 26, Mucha, M., Wańkowicz, K., Grosicka, E., Ludwiczak, S., Mucha, J., Tytuł grantu: Analiza procesów sorpcji wody w nanoporach biomateriałów polimerowych, wykonawca, lata 2004 – 2007

Grant POIG nr 01.01.02-10-106/09-00, Tytuł grantu: Innowacyjne środki i efektywne metody poprawy bezpieczeństwa i trwałości obiektów budowlanych i infrastruktury transportowej w strategii zrównoważonego rozwoju, numer pakietu tematycznego: PT.8, numer tematu badawczego: T.8.3

Grant NCN nr 2013/11/B/ST8/04308, Mucha, M., Mucha, J., Tytuł grantu: Nowe materiały hybrydowe (spoiwo budowlane - polimer - woda) o optymalnej strukturze i właściwościach, ST8 - Inżynieria procesów i produkcji, ST8-9 - Inżynieria materiałowa, wykonawca tematu: Analiza rozkładu rozmiarów dyspersantów (plastyfikatorów polimerowych) - badania mikroskopowe, lata 2014 - 2018

 

Prowadzone zajęcia dydaktyczne w języku polskim:

• Instalacje w budownictwie – s1, 3, Budownictwo,

• Instalacje w budownictwie I – nz1, 6, Budownictwo,

• Instalacje w budownictwie II – nz1, 7, Budownictwo,

• Instalacje wodociągowe i kanalizacyjne – s1, 6, Inżynieria Środowiska,

• Instalacje wodociągowe i kanalizacyjne – nz1, 6, Inżynieria Środowiska,

• Technologie informatyczne I – s1, 1, Sieci i Instalacje w Inżynierii Środowiska,

• Technologie informatyczne II – s1, 2, Sieci i Instalacje w Inżynierii Środowiska,

• Projekt zespołowy PBL – s1, 7, Inżynieria Środowiska.

 

Prowadzone zajęcia dydaktyczne w języku angielskim:

• Storm water management – s2, 1, Inżynieria Środowiska

• Building Installations – s1, 3, Architektura,

• Building Services – s1, 3, Architektura,

• Modern Technologies and Building Installations in the Context of Sustainable Design – s2, 1, Architektura,

• Technology in Modern Architecture – s2, 1, Architektura,

• Water supply and sewage disposal, Inżynieria Środowiska – s2, 3,

• Selected Problems of Environmental Engineering – s1, 6.

 

Wypromowane prace dyplomowe inżynierskie i magisterskie: 44 szt.

 

Ukończone kursy podnoszące kompetencje dydaktyczne:

• Kurs C1 - Jak rozpocząć pracę na WIKAMP (platforma elearningowa Moodle PŁ), 2020

• Flipped Classroom – prowadzone przez Ms Elisabeth Mauch z Olin College, USA, 2019

• Metoda Problem Based Learning, IFE, 2015.