Historia

Kategoria: Katedra Budownictwa Betonowego

Utworzono: niedziela, 18, listopad 2012 11:24

Poprawiono: niedziela, 12, kwiecień 2015 21:01

Osoba odpowiedzialna za wpis: Tomasz Waśniewski

Uchwałą Ministra Szkolnictwa Wyższego z 11 maja 1956 roku został powołany na Politechnice Łódzkiej Wydział Budownictwa Lądowego. Rok akademicki na nowym wydziale rozpoczął się 1 października 1956 r. i w tym samym dniu powstały dwie Katedry - Budownictwa Żelbetowego oraz Konstrukcji Stalowych, z których tylko ta pierwsza rozpoczęła pracę od razu.
Kierownikiem Katedry Budownictwa Żelbetowego został inicjator powstania Wydziału i jego organizator doc. mgr inż. Władysław Kuczyński. Był on poprzednio kierownikiem Zakładu Techniki Budowlanej w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej. Wraz z nim do Katedry przyszli jego współpracownicy z tamtego Zakładu: adiunkt mgr inż. Jan Wereszczyński, starsi asystenci: mgr inż. Stefan Lisowski, mgr inż. Ryszard B. Walkus, asystenci inż. Edward Kowalewski, mgr inż. Hanna Samujłło i pracownik techniczny Michał Młotkowski. Nowopowstały wydział otrzymał położony w parku stylowy pałacyk, przy ul. Worcella 6/8 – obecnie Rektorat. W pałacyku tym znalazły swoje siedziby obie Katedry. W roku 1959 stojącą w parku starą wozownię przebudowano na halę laboratoryjną o powierzchni 160 m2, przeznaczoną do badań konstrukcji żelbetowych.
Pierwsi absolwenci studiów dziennych ukończyli Wydział Budownictwa w końcu 1961 r. i niektórzy z nich zasilili kadrę Katedry. Przyjęto wtedy Danutę Ulańską, Andrzeja Kotnowskiego i Andrzeja Świąteckiego, a w roku następnym Marię Kamińską, Artema Czkwianianca i Stefana Goszczyńskiego. Andrzej Kotnowski i Andrzej Świątecki już po roku przeszli do pracy w przemyśle, a Stefan Goszczyński w roku 1973 przeniósł się na Politechnikę Świętokrzyską, w której był profesorem i kierownikiem Samodzielnego Zakładu Konstrukcji Żelbetowych i Budownictwa Przemysłowego – zmarł w 2009 r.
W roku 1963 doc. dr inż. Władysław Kuczyński został mianowany profesorem nadzwyczajnym. W tymże roku od 1 września do Katedry na stanowisko adiunkta przybył z Politechniki Gdańskiej dr inż. Tadeusz Godycki-Ćwirko. W październiku 1966 roku na Politechnice Wrocławskiej dr inż. Tadeusz Godycki-Ćwirko uzyskał stopień doktora habilitowanego i 1 lipca 1967 r. został powołany na stanowisko docenta etatowego.
W czerwcu 1968 roku prof. dr inż. Władysław Kuczyński został odwołany ze stanowiska dziekana Wydziału bez podania powodu. Został odwołany mimo olbrzymich zasług, zaangażowania i poświęcenia – był między innymi dziekanem w latach 1956 – 1959, 1961 – 1963, 1965 – 1968, a przemilczanym powodem odwołania był fakt, że podczas strajków studenckich w marcu 1968 r. opowiedział się za studentami. Profesor Kuczyński opuścił Łódź przenosząc się do Płocka – filii Politechniki Warszawskiej.
Kierownikiem Katedry został doc. dr hab. inż. Tadeusz Godycki-Ćwirko.
W grudniu 1968 roku miała miejsce pierwsza obrona pracy doktorskiej młodego pracownika Katedry, wychowanka Wydziału, mgr inż. Stefana Goszczyńskiego. Promotorem był profesor Władysław Kuczyński.
W roku 1969 została oddana do użytku pierwszą część nowego budynku Wydziału, wznoszonego przy Al. Politechniki 6. Katedra uzyskała pomieszczenia na sekretariat, pokoje pracowników, sale dla studentów. Zajęcia teoretyczne odbywały się w nowym budynku, natomiast laboratoryjne do 1972 roku jeszcze w starych pomieszczeniach.
W roku 1970 miała miejsce zmiana struktury organizacyjnej Uczelni. Na Wydziale powstały dwa instytuty, a Katedra Budownictwa Żelbetowego została włączona do Instytutu Inżynierii Budowlanej jako Zespół Konstrukcji Betonowych. Jednym z wice-dyrektorów nowego Instytutu, a później dyrektorem, został pracownik byłej Katedry doc. dr inż. Ryszard B. Walkus. Jego staraniem Instytut zorganizował w listopadzie 1974 roku międzynarodowe sympozjum nt. "Prefabrykowane cienkościenne elementy i konstrukcje budowlane".
W marcu 1972 roku przekazano do użytku halę technologiczną Wydziału Budownictwa Lądowego o powierzchni 1275 m2 i kubaturze 8423 m3. Organizatorem i kierownikiem laboratorium został pracownik Zakładu Konstrukcji Betonowych mgr inż. Jerzy Worpus.
Kolejne zmiany organizacyjne zaszły w marcu 1985 r. W Instytucie Inżynierii Budowlanej w miejsce zespołów dydaktycznych powstały zakłady, w tym Zakład Konstrukcji Betonowych. Kierownikiem Zakładu został prof. dr hab. inż. Tadeusz Godycki-Ćwirko. W tym samym roku prof. T. Godycki-Ćwirko uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W okresie struktury instytutowej, która była jedynie strukturą formalnie odgórnie narzuconą, bowiem zarówno proces dydaktyczny, jak i działalność naukowa były prowadzone w ramach dawnych katedr, przyjęto nowych pracowników, absolwentów Wydziału – Jana Kozickiego, Tadeusza Urbana, Annę Kosińską, Andrzeja Nowakowskiego, Jerzego Pawlicę i Andrzeja Januszkiewicza. Wszyscy oni w tym okresie obronili rozprawy doktorskie prowadzone pod kierunkiem profesora Tadeusza Godyckiego–Ćwirko. W roku 1987 prof. Tadeusz Godycki–Ćwirko po około 25 latach pracy na Politechnice Łódzkiej wrócił na Politechnikę Gdańską, a w lutym 1990 r. nastąpił powrót do struktury katedralnej. Instytut podzielił się na pięć katedr, a Zakład Budownictwa Betonowego, łącznie z Zakładem Technologii i Organizacji Budownictwa, utworzył Katedrę Budownictwa Betonowego. Kierownikiem Katedry został prof. dr hab. inż. Jerzy Sułocki, który tę funkcję pełnił jedynie przez jeden rok, do przejścia na emeryturę. W latach 1991 – 1996 kierownikiem katedry był prof. dr inż. Andrzej Ajdukiewicz. W tym czasie pracownikami Katedry zostali następni młodzi absolwenci Wydziału – Przemysław Bodzak i Renata Kotynia.
W roku 1993 dr inż. Maria Kamińska i dr inż. Artem Czkwianianc uzyskali stopień doktora habilitowanego, a w roku 1996 otrzymali prestiżową nagrodę PZITB im. Wacława Żenczykowskiego.
W roku 1996 kierownikiem Katedry został dr hab. inż. Artem Czkwianianc. Wprowadzenie do programów studiów przedmiotu ze specjalności Zarządzenie w Budownictwie spowodowało konieczność zatrudnienia samodzielnych pracowników naukowych o tej specjalności. W roku 2001 pracownikiem Katedry został dr hab. Bogusław Kaczmarek, prof. Uniwersytetu Łódzkiego, a w roku 2002 dr hab. Andrzej Borowicz z tej samej uczelni. Na etat asystenta przyjęto także absolwentów Wydziału mgr inż. Marcina Starca i Krzysztofa Koziarskiego oraz absolwentów Uniwersytetu Łódzkiego mgr Marka Leszczyńskiego i mgr Agatę Leszczyńską – Szydlik.
Rozwój naukowy zaowocował uzyskaniem w roku 2002 tytułu profesorskiego przez prof. Marię Kamińską, a w roku 2006 tytułu profesorskiego przez prof. Artema Czkwianianca. W latach 1999 – 2002  stopnie  doktorskie uzyskali: mgr inż. Renata Kotynia, Marek Leszczyński i Przemysław Bodzak, a w roku 2005 odbyło się kolokwium habilitacyjne dr inż. Tadeusza Urbana. Za pracę habilitacyjną p.t. „Przebicie w żelbecie. Wybrane zagadnienia” dr hab.inż. Tadeusz Urban otrzymał  w 2007 r. nagrodę Ministra Budownictwa i w tym samym roku prestiżową nagrodę PZITB im. Profesora Stefana Bryły.
Pracownicy Katedry sprawowali funkcje dziekanów i prodziekanów. Profesor Władysław Kuczyński, jak wspomniano wyżej, tę funkcję sprawował trzykrotnie, prof. Tadeusz Godycki – Ćwirko w kadencji 1974 - 1975, a prof. Maria Kamińska  w latach 2005 – 2008. Na stanowisko prodziekana d/s dydaktyki był wybierany wielokrotnie dr inż. Jan Kozicki, wyróżniony też przez studentów tytułem najlepszego dydaktyka Wydziału. Prodziekanem d/s nauki była w dwóch kadencjach od 1999 do 2005 prof. Maria Kamińska.